Artikel geplaatst in "de Jachthond"

Levenslessen

Al heel wat keren mocht ik, in dit prachtige jachthonden blad, artikelen schrijven over de verschillende zaken die we onze jacht maatjes graag willen leren. Om inhoudelijke artikelen werd er dan door de redactie gevraagd, over: hoe leren honden en via welke methodieken kunnen we ze het één en ander bij brengen. Met veel liefde en plezier heb ik hier altijd over geschreven want honden en mensen, hun gedrag en hoe we dit kunnen vormen en omvormen is nou eenmaal mijn passie.

Met een veel te vroeg naderend afscheid van een mijn huidige leermeesters en in dit geval zelfs mijn zielemaatje wist ik dat ik nóg een belangrijk artikel te schrijven had! Want het belangrijkste artikel schreef ik nog nooit en dat verdienen onze leermeesters wel. Leermeesters ja, want hoeveel we ze ook kunnen leren en via zoveel verschillende wegen naar Rome dit kan, de belangrijkste en grootste lessen leren ze ons. Als wij, net als zij, openstaan voor willen leren ( want zoals jullie inmiddels wel weten na al mijn eerdere artikelen, train ik zodanig met mijn honden dat ze willen leren en willen samenwerken i.p.v. moeten) dan zorgt elke hond die op ons pad komt dat we een rijker mens worden in zowel kennis als gevoel.

Graag neem ik jullie mee in de mooie en belangrijke levenslessen die ik al van mijn leermeesters mocht leren. Lees ze of lees ze niet maar beloof me dat jullie op zijn minst de tijd die met je maatje mag doorbrengen ook eens naar zijn of haar leringen kijkt en luistert, het zal jullie teamwork goed doen!

Thor

Van baby af aan aan werd ik al omringt door honden maar toch begin ik met mijn echt eerste eigen hond die ik van mijn ouders op mijn 16^e verjaardag mocht kopen. Ik moest daar zelf voor sparen maar toen ik het geld eenmaal bij elkaar verdiend had kreeg ik Thor voor mijn verjaardag en moest ik het geld op een spaar rekening zetten voor het geval dat hij eens ziek zou zijn en de dierenarts nodig zou hebben. Nou, dat was een vooruitziende blik van mijn ouders want mijn Thor was een labrador met een hart van goud maar met een lijf dat door de jaren heen werkelijk zo’n beetje alles heeft gemankeerd wat een labrador maar kan mankeren. Een kleine greep uit zijn medische dossiers: beiderzijds lpc, mastocytomen, spondylose, hernia’s, allergie, IBS en dit is dan nog maar wat ik me zo snel nog kan herinneren! Van deze prachtige, grootste, krachtige, trotse leermeester heb ik een heleboel geleerd en door hem ben ik tevens de zo ervaren paraveterinair geworden die ik nog tot op de dag van vandaag ben. Tot aan mijn laatste werkgever aan toe werd nog regelmatig gevraagd: Hoe weet je dat nou weer? Of: hoe ken je die specialist nou weer? Nou, dankzij Thor! Die bijna elk jaar wel wat mankeerde. De verzorging die hij nodig had en het geld wat ik daarvoor al jong moest verdienen en alleen maar heel bewust kon uitgeven, met uiteraard daarin de steun van mijn ouders en de opleiding tot paraveterinair maakten me onder andere tot paraveterinair en dier eigenaar die ik ben geworden. Daarnaast leerde Thor me dat een leven met ongemakken en pijn helemaal niet voor elk individu een ongelukkig leven hoeft te zijn. Want al moesten we al op zeer jonge leeftijd stoppen met de sporten die we tot dan zo graag deden zoals Jachttraining en behendigheid, toch was Thor blij en gelukkig met alle alternatieven die ik hem kon bieden. Er was toen nog geen scala aan niet fysiek belastende honden sporten zoals we die nu kennen, maar met wat eigen creativiteit wist ik altijd wel wat dingen te verzinnen die we wel nog samen konden doen en daar was hij optimaal gelukkig mee aan zijn altijd blije hoofd en kwispel lijf te zien. Nu ik dit zo schrijf ligt daar dus nog een lering van hem en dat is dat geluk samen niet altijd hoeft te liggen in de sport die je voor ogen had maar dat je, met een beetje creatief denken, dat geluk elders kunt creëren. De Gg ( gedrag en gehoorzaamheid) konden we wel blijven doen en hiervan genoten we van tot aan de hoogste level Gg 3.

We vielen blijkbaar op want we werden gevraagd om stage te komen lopen en trainer te worden bij de plaatselijke kynologen vereniging. Thor, de God van de donder, een mythisch figuur dat symbool staat voor kracht en weerbaarheid! En dat was precies zoals hij was. Dankzij zijn krachtige weerbare karakter is hij, ondanks al zijn kwalen, blij en gelukkig 11 jaar geworden. Zijn blik gaf precies aan dat het toen genoeg was.

Mjöllnir

Omdat Thor dus al snel niet meer alle fysieke uitdagingen aankon die ik, als inmiddels 19 jarige deerne, wel graag wilde besloot ik dat ik er een 2^e hond bij wilde. Ik woonde inmiddels samen en mijn toenmalige partner had een Duitse herder. Een 3^e grote hond vonden we met oog op vakanties niet handig. Ooit had  ik bij een jeugd vriendinnetje met een vader die ook jaagde, de combinatie labrador en Jack Russel gezien. Die twee vulden elkaar prachtig aan en zo kwam Jack Russel Mjöllnir in mijn leven. Voor deze naam ( de hamer van Thor heet Mjöllnir) werd gekozen omdat deze altijd terugkeert naar Thor. Dit leek me wel een prettig vooruitzicht, er van uitgaande dat Mjöllnir vast een eigenwijze reutel zou worden maar dan dus altijd terug zou keren naar de goed luisterende Thor. Niks bleek minder waar want Mjöllnir bleek eigenlijk een heel zacht vlinder hondje in een Jack Russel lijfje. Wel werd hij de gehoopte Ying en Yang combinatie met de labradors. Met dit o zo leergierige en mij altijd volgende hondje mocht ik veel verschillende honden sporten leren kennen. We deden door de jaren heen aan: Gg (t/m 3 waarin hij als Jack Russel uniek was), Obedience, Reddingswerk (hij deed niet onder voor de herders en kon overal in en door), UV training ( 20 km langs de fiets en gewoon niet hijgen), behendigheid, mantrial, flyball, jacht C en B. Jack Russeltjes trainen vraagt wat meer creativiteit en motivatie dan labradors trainen en daarmee leerde Mjöllnir mij dat er een verschil is tussen eigenwijs en iets op je eigen wijze doen. En ook dat eigenwijs vaak verward wordt met juist heel slim zijn. En dat je je niet vast moet pinnen op ras typische eigenschappen omdat er zelfs binnen een ras een heleboel unieke exemplaren zitten. Ook leerde ik kennismaken met de clicker training in mijn leven met Mjöllnir en O, wat paste dit goed bij mijn kleine gevoelige vriendje. Toen al begon mijn liefde voor willen i.p.v. moeten leren. De tot dan toe gebruikelijke “hij moet dit omdat ik de baas ben”met bijbehorende slipkettingen methodes zei ik gedag en mijn zoektocht in de positieve train methodieken begon. Mjöllnir was uniek in zijn soort en leerde me wat geduld en creatief denken en openstaan voor nieuwe methodes je kunnen brengen. Hij was 16 jaar lang zo uniek dat ik nooit meer een Jack Russeltje heb “durven” nemen.

Baldr

Toen Thor echt een oude man begon te worden en we wisten dat hij door al zijn kwalen geen hele hoge leeftijd zou gaan behalen kwam Labrador Baldr op mijn pad. Bij mij bekende en zeer dierbare en lieve labrador fokkers werd hij geboren. Mijn wens was dat mijn zo stabiele Thor nog een poosje de leermeester mocht zijn voor de nieuwe labrador in mijn leven. Als ik terugdenk aan Thor en Baldr maar ook hun foto’s terug zie, dan zijn ze haast 1 in mijn herinneringen. Gelukkig was Baldr wel gezond maar verder net zo stabiel en lief als Thor. Baldr heeft het de jaren dat Thor nog leefde best zwaar gehad denk ik nu wel eens. Thor was natuurlijk mijn eerste eigen hond en mijn zorgen kindje. Op Baldr was ik vooral trots om zijn prestaties. Passende bij mijn toenmalige leeftijd ( ergens halverwege de 20 ) waren die toen ook oprecht erg belangrijk voor me! Pas toen Thor wegviel ging ik Baldr zijn kwaliteiten echt zien en die waren groots! Niet alleen voor mij was hij een rots in de branding, maar ook voor vele bange kinderen of bange honden bleek hij de beste therapie hond en uiteindelijk hun rots! Menig paraveterinair stagiaire leerde bloedprikken, röntgen foto’s maken, verbanden aanleggen dankzij zijn meegaande lieve en kalme karakter. Menig honden leven heeft hij gered als live bloeddonor omdat hij hiervoor uren stil bleef liggen. Maar denk nou niet dat het een slome labrador was, want niets is minder waar. Met Baldr bereikte ik voor het eerst in de jacht het zo felbegeerde A niveau en ook in de GG en behendigheid behaalde we de hoogste niveaus. Baldr kon gewoon magistraal goed switchen tussen aan en uit en voelde prima aan wat er wanneer nodig was. Baldr de God van de goedheid, schoonheid, licht en geluk en ook dit klopte dus helemaal. Baldr leerde me ( toen ik daar uiteindelijk voor openstond ) bijna 13 jaar lang, dat samen iets met je kwaliteiten en passie voor andere doen van nog veel grotere waarde is dan de prestaties met hem voor mijn eigen ego. Hij leerde me te kijken naar de behoeften van anderen en daarin, waar mogelijk, te helpen.

Loki

Loki ( toen nog Poeki ) was een Jack Russel kruising die op 13 jarige leeftijd op mijn pad kwam. Ze was uit huis gehaald bij een bedlegerige dame en was behoorlijk verwaarloosd. Ze bleek aan beide oogjes glaucoom te hebben en 1 oogje kon niet meer gered worden. Op de praktijk waar ik werkte zou dit verwijderd worden en daarna moest ze naar het asiel. Aangezien Thor nog niet zo lang geleden overleden was dacht ik dat ik haar dan nog maar een mooi laatste jaar moest bezorgen. Dit werden nog 4 mooie laatste jaren. Af en toe was het een behoorlijk struggle want hoewel ik haar zelf ha omgedoopt tot Loki ( God van het kattekwaad en de problemen) ik had nooit gedacht en gehoopt dat die naam haar zo zou passen. Maar ook al kreeg ik nooit een echt innige band met haar, ik leerde wel van haar dat een individu nieuwe kansen geven levensverlengend en zo dankbaar is. En ook dat je een bepaalde dosis eigenwijsheid en pit nodig hebt om gehandicapt een heel lang en gelukkig leven te leiden. Een leven wat voor medestanders soms als lijden werd ervaren 😉.

Vidar

En toen kwam daar Vidar, mijn one and only Vidar. Heel bewust, na heel lang nadenken, koos ik voor een ander ras dan een Labrador een Nova Scotia Duck Tolling Retriever. Dit omdat ik het in die jaren qua gezondheid van de Labradors niet zo goed vond gaan. Helaas moeten we, nu bijna 10 jaar later, stellen dat die rollen tussen Labrador en Toller wel eens omgedraaid konden zijn. Inmiddels zelf halverwege de dertig en in meerdere hondensporten door de wol gewassen als instructeur en deelnemer, wist ik wel wat ik zocht. Een slim en werklustig maatje. Mijn Baldr en Mjöllnir waren inmiddels al geruime tijd met een welverdiend creatief pensioen en ik wilde graag weer actief aan twee hondensporten gaan deelnemen. Uiteraard aan de mij altijd dierbare jachthonden sport maar ik was ook emotioneel geraakt door een demonstratie dogdance die ik had gezien. De intense ontroerende samen werking die ik daar zag die wilde ik ook graag bereiken. Ik kende de fokker van Vidar inmiddels goed en mocht dan ook vanaf dag 1 al steeds bij het nest komen kijken. Samen met de eigenaar van de reu en inmiddels goede vriendin waren we er zeker elke week te vinden. Als inmiddels bijna afgestudeerd gedragstherapeut wilde ik eigenlijk mijn keuze laten afhangen van een aantal gedrag testjes, totdat een wijs iemand tegen me zei; “kies nou gewoon met je hart in plaats van met je hoofd, want als je geen maatjes bent kunnen al die testen nog zoveel beloven, maar dan gaat het niet gebeuren en er is er al weken 1 die jou maatje wil worden”. En zo geschiedde, ik zette dat altijd nadenkende hoofd van me uit, en Vidar stopte zijn neusje onder mijn bril, zoals hij nog elke ochtend doet! Hij heeft  dus niet helemaal op het uitzetten van mijn hoofd vertrouwt (hij kende me toen al denk ik 😉) maar liet zich gewoon letterlijk zien. En deze levensles leerde en leert Vidar me sindsdien elke dag. Eerst samen maatjes zijn, een hecht team worden en dan komt de rest “vanzelf”. Met Vidar leerde ik de dogdance kennen en dit maakte me oprecht een betere trainer en mooier mens. Wanneer je op dit level zulke moeilijke skills samen wilt leren kan dat alleen maar met mooie, positieve train methodes en door uit je eigen comfort zone te durven treden en gespiegeld durven te worden. Dat dit je maakt tot zo’n intens verbonden team had ik nooit durven dromen! Dat dit vervolgens de door mij zo geliefde jachthonden sport zo versterkt evenmin. Ook daar durfde ik dankzij mijn zielemaatje aan mijn zijde buiten de gebaande paadjes te gaan en mijn hoofd boven het maaiveld uit te steken. Dat was niet altijd makkelijk, maar zo kwamen we wel met onze clicker, in onze paarse broek en op onze geheel eigen wijze op meerdere Champions Thropees en de Nimrod. Later deden we hetzelfde nogmaals op de owt’s in Frankrijk, wat ons meerdere top 3 plekken in de open klasse opleveren en daarmee een uitnodiging voor de owt finale in Frankrijk (helaas of gelukkig gingen we juist op die dag trouwen 😉). Niet omdat één van ons dat moest maar omdat we dat beiden wilden. Want dat is de belangrijkste les die ik van Vidar leerde en nog steeds elke dag leer: als vriendjes samen willen leren en samen willen werken. Vidar de God van het woud, de stilte, de slimheid en de wraak. Ook hij doet zijn naam eer aan. Nooit eerder had ik zo’n slimme leermeester die qua perfectionisme en gedrevenheid zo op een lijn met me zat, waardoor alles tussen ons ook echt als vanzelf leek en lijkt te gaan. Ennnn is hij ook echt die helemaal stille toller zonder de scream uit de rasbeschrijving😉. Tollers eigenwijs… ik herkende het niet, inmiddels ken ik er wat meer uit mijn trainingsgroepen en zie ik soms wat men bedoelt. Vidar en ik zijn gewoon vanaf dag één, samen één! Een affirmatie die ik reeds voor ons maakte tijdens zijn eerste levensjaar en nog altijd van kracht is. Samen als één dansen, en dansten we de wereld door.  Samen als één struinen en struinden de jacht velden door. Dus wees eerst een goed liefdevol team, dan volgt de rest als vanzelf of dat nou dansen of jagen is. En of dat nou op een WK is of de Nimrod, thuis of in een bejaarden tehuis, een dans of jacht tegen kanker, dat maakt niks uit. Samen één zijn is gewoon altijd een goed en magisch gevoel. Samen als één durfde ik te dromen, maar samen met hem ook te durven en te doen. Met en naast hem maakte ik Pipi Langkous achtige keuzes in de trant van “ik heb het nog nooit geprobeerd maar ik denk wel dat we dat samen kunnen”. Samen kunnen en konden we de wereld aan! Samen mochten we het visite kaartje voor het succesvolle gebruik van de clicker binnen de jacht training zijn. Samen lieten we de dogdance zien dat een stoer jachthondje ook Nederlands kampioen heelwork to music kan worden en een stoere voorjaagster ook kan leren gracieus te dansen. We mochten zowel Nederland als later Frankrijk vertegenwoordigen op verschillende Europese en wereld kampioenschappen en zelfs met het Franse team wereldkampioen worden! Samen met Vidar was en is dromen, durven, maar ook doen haalbaar en succesvol voor ons geworden. En die wraak dan waar komt die dan voor in Vidar zijn levensverhaal? Nou ik hoop dat hij nog lang dagelijks wraak mag nemen op de kanker die hem te pakken heeft en ons dat nog heel veel dagen, misschien zelfs wel maanden samen als één door het leven mogen gaan mag opleveren.

Capri

Een oude afgedankte jachthond die op 12 jarige leeftijd op mijn Franse pad kwam en we nog 4 gelukkige jaren als gastvrouw van ons honden pension mochten geven. Van Capri leerden we dat je met weinig heel gelukkig kunt zijn zolang je maar dagelijks sociale interacties kunt hebben. Zij was echt een “Don’t worrie, be happy” hondje.

Njord

De God van de wind, de wateren en van de zee en haar rijkdommen. Zijn hulp werd ingeroepen in de zeevaart en bij de jacht, en hij werd beschouwd als de God van schenking of welvaart. Of Njordi ook zijn naam eer aan gaat doen en welke levenslessen ik van hem mag gaan leren daar hebben hopelijk nog een lang hondenleven lang de tijd voor. Hij houdt in ieder geval van water dus dat klopt al qua naam 😉. In de eerste 2 jaar van zijn leven mocht ik al wel van hem leren dat je met iets minder perfectie en wat meer lol, ook heel ver kunt komen. En dat je ook in vertrouwen, los kunt laten en dat het, ook dan, nog steeds allemaal best goed komt als je in de talenten van de ander geloofd. En dat als je hier op vertrouwt, dit niks afdoet aan de verbinding die er is. Dat is dan ook de affirmatie van Njordi en mij “in verbinding met vertrouwen loslaten”

Jullie leermeesters

Denk in liefde en met respect terug aan de leermeesters die waren en luister goed naar de leermeesters die nu in je leven zijn. Leef met ze in het moment, want ook daarin zijn het zulke prachtige, haast boeddhistische, dieren waar wij nog veel van kunnen leren. Bijvoorbeeld over in het hier en nu leven en daarvan genieten zonder zorgen om morgen. Wij leren hun en zij leren ons….heel veel!

Een mooie quote die ik onlangs op facebook tegen kwam om mee af te sluiten.

“Learn from each and every dog you handle. Every dog has something to teach you, and sometimes you don’t realize what that lesson is until years later”

Gwen Pieters

________________________________________________________________________________________________